اعمال ظاهری

 

منشأ اخلاق زشت، آلوده شدن به افراط و تفریط و توجه به اعمال ظاهرى بدون توجه به حقیقت عمل است. شخص عبادتى را به عادت انجام مى‏دهد ؛اما توجه به باطن ندارد و چه بسا اگر دقیق شویم مى‏بینیم از دون به تقدیرات الهى اعتراض دارد. نفس آن کس که به اعمال ظاهرى صرف توجه دارد مانند اتاقى است که نقش و نگار زیبایى دارد ولى کف آن اتاق جاى مزبله است ! همانگونه که بیمارى بدن تنها با مالیدن پماد بر پوست درمان نمى‏شود و باید با پرهیز از بعضى چیزها و نوشیدن بعضى داروها بیمارى را درمان کرد، بیماریهاى نفس هم نیاز به درمان همراه با پرهیز و مراقبه دارد. نکته مهم قابل توجه اینست که از مراقبت دایمى نباید غافل بود که مبادا آن صفت رذیله دوباره عود کند. عمل ظاهرى بدون حقیقت و باطن مانند علف هرزه‏اى است که پیرامون گیاه بروید و موجب عدم ترقى و رشد گیاه مى‏شود. در واقع با خلوص نیت است که باطن پاک شده و رشد مى‏کند و با تکیه صرف بر ظواهر، رشد حقیقى انجام نمى‏گیرد.

حجابهای ظلمانی - امام (ره)

توجه به غیر خدا انسان را به حجابهاى «ظلمانى» و «نورانى» محجوب مى‏نماید. کلیه امور دنیوى اگر موجب توجه انسان به دنیا و غفلت از خداوند متعال شود، باعث حجب ظلمانى مى‏شود. تمام عوالم اجسام حجابهاى ظلمانى مى‏باشد. و اگر دنیا وسیله توجه به حق و رسیدن به دار آخرت، که «دار التشریف» است، باشد، حجابهاى ظلمانى به حجب نورانى مبدل مى‏گردد. و «کمال انقطاع» آن است که تمام حجب ظلمانى و نورانى پاره و کنار زده شود، تا به مهمانسراى الهى که «معدن عظمت» است بتوان وارد گردید. لهذا در این «مناجات» از خداوند متعال بینایى و نورانیت قلبى طلب مى‏کنند، تا بتوانند حجب نورانى را دریده به معدن عظمت برسند: حتّى تخرق أبصار القلوب حجب النّور، فتصل إلى معدن العظمة.

ولى کسى که هنوز حجابهاى ظلمانى را پاره نکرده، کسى که تمام توجه او به عالم طبیعت است و، العیاذ باللّه، منحرف عن اللّه مى‏باشد، و اصولا از ماوراء دنیا و عالم روحانیت بیخبر بوده و منکوس إلى الطبیعه‏ است، و هیچ گاه در مقام [این‏] برنیامده که خود را تهذیب کند، حرکت و نیروى روحانى و معنوى در خویشتن ایجاد نماید، و پرده‏هاى سیاهى را که روى قلب او سایه افکنده کنار زند، در اسفل سافلین که آخرین حجب ظلمانیست قرار دارد: ثُمَّ رَدَدْناهُ اسْفَلَ سافلین «41». در صورتى که خداوند عالم بشر را در عالیترین مرتبه و مقام آفریده است: لَقَدْ خَلَقْنَا الانسانَ فی احْسَنِ تَقویمٍ. «42» کسى که از هواى نفس پیروى مى‏کند و از روزى که خود را شناخته به غیر عالم ظلمانى طبیعت توجهى ندارد و هیچ‏گاه فکر نمى‏کند که ممکن است غیر از این دنیاى آلوده تاریک جا و منزل دیگرى هم وجود داشته باشد، در حجاب ظلمانى فرو رفته، مصداق اخْلَدَ الى الارْضِ و اتَّبَعَ هواه «43» گردیده است. او با آن قلب آلوده به گناهى که در پرده ظلمانى پوشیده شده و روح گرفته‏اى که بر اثر کثرت گناه و معصیت از حق تعالى دور گشته، آن هوا پرستیها و دنیا طلبیهایى که عقل و چشم حقیقت بین او را کور کرده است، نمى‏تواند از حجابهاى ظلمانى برهد، چه رسد اینکه حجب نورانى را پاره کرده انقطاع إلى اللّه حاصل نماید. او خیلى معتقد باشد که مقام اولیاى خدا را منکر نشود؛ عوالم برزخ، صراط، معاد، قیامت، حساب، کتاب، بهشت و جهنم را افسانه نخواند. انسان بر اثر معاصى و دلبستگى به دنیا بتدریج این حقایق را منکر مى‏گردد؛ مقامات اولیا را انکار مى‏کند، با اینکه مقامات اولیا بیش از این چند جمله‏اى که در دعا و مناجات وارد شده نمى‏باشد.

رقیب مراقب

وقتی دو نفر به چیزی مایل باشند، هر کدام را رقیب دیگری می­گویند. چنان که وقتی دو نفر کشتی می­گیرند، هر یک از این دو رقیب دیگری است تا این­که در این زور آزمایی یک نفر غالب و دیگری مغلوب شود.رقیب در اینجا – که رو به روی شخص مراقب ایستاده – هوی و هوس، نفس، شیطان و صفات مَلَکی است که سالکِ مراقب تلاش می­نماید تا با مواظبت و نظارت، نیات و اعمالش را از این­ها دور نماید و آن­ها را مغلوب کند و به خدا، صفات ملکوتی و فضایل متّصل شود. تا وقتی که صفات الهی در سالک ملکه نشده باشد، در معرض خرابکاری است.

روایت شده است که خداوند به ملائکه فرمود:« شما موکّل به ظواهر هستید، ولی من مراقب بر بواطن هستم.»

برای سالک کسب فضایل مسئله مهمّی است. اما تا زمانی که تحصیل آن کامل نشده، رقبای مخالف درون یعنی هوس های نفسانی، او را در تیررس خود قرار می­دهند لذا سالک یا مجروح   می­شود و یا از راه باز می­ماند.

حرکت به سوی حق، صراط مستقیم و دور شدن از رقیب است. طاعت و بندگی ممدوحِّ رب و فحشا و منکر مبغوض رب است. ذکر او جلای قلب و ذکر شیطان و مظاهر آن مخرّب قلب است.

تا سالک از خودیت خود نجات پیدا نکرده و به شهوات علاقمند باشد – اگر چه در ظاهر امکان دسترسی برای او نیست اما چون در باطن به آن میل دارد – مغلوب رقیب است.

قوّة واهمه و خیال، وعده های غیر الهی را نقد و وعده­های الهی را نسیه جلوه می­دهند، تا انوار وحقایق به قلب سالک رسوخ نکند و رقیب تلاش می­کند تا سالک را با رنگ آمیزی، تدلیس و غش در متاع به خود جذب کند. امّا وقتی که مراقبِ قلب در مقابل رقیب به مدد و توفیقِ حق، با استقامت ایستادگی کرد، به تدریج در معرض تیررس مخالفین قرار نمی­گیرد و راه را بر آنان می­بندد. تا جایی که رقیبان قطع امید کنند که البته برای این امر صبر کافی و وافی لازم است؛ در غیر این صورت حرکت کُند شده،‌ حیرت و اضطراب زیاد گشته و به قهقرا برمی­گردد.

استقامت در حوادث بی­ثباتی در عمل                  بنده را سلطان نماید، شاه را دربان کند

در حدیث قدسی آمده است که حق فرمود:« همانا در بهشت عدن کسانی را ساکن می­کنم که وقتی به معاصی برخورد کنند، به یاد عظمتم می­افتند و مرا ناظر و مراقب خود می­بینند.»

شخص مراقبی که جنبة تعظیم و اجلال حق را مراعات داشته، قلبش متوجه و مستغرق به حق و حالت انکار نداشته باشد، معاصی و گناهان را دوست ندارد و اگر هم انجام دهد صرف غفلت آنی، سهو و نسیان است.

مکروهات و مباهات هم گاهی زمینة بعضی لغزش ها را فراهم می­کنند. چنان که فرموده­اند:« کراهت دارد مرد از میان دو زن عبور کند». ارتکاب این کراهت شاید زمینه­ای ایجاد کندکه شخص به گناه بیفتد، اما چون جلال و هیبت حق را مشاهده می­کند، عدم التفات به مکروه غالب خواهد شد.

اتفاق غلام با مولی

وقتى مولا و خواجه گوید: غلامم ترشى بیار، غلام گوید: نه، شیرینى بیاورم که شیرینى بهتر است. این لایق غلام نیست. شیرینى به حقیقت آن است که مولى فرماید.  مولى مى‏گوید: من فلان جاى مى‏روم. غلام مى‏گوید: خدا با تو باشد من نمى‏آیم.  مولى فرماید: چرا نمى‏آیى؟ گوید: وقت آمدن مى‏آیم الان عذرى هست. این لایق غلام نیست و خلاف آموختن است. در این ره اتفاق باید بود نه خلاف اوامر مولى.

آثار نیکی ها و بدی ها برای سالک

علی السالک ان ینتبه علی هذه النکته و هی - کما فی القرآن - ان الحسنات ایا کانت آثارها و انوارها تنموا من حسنه الی عشر ( من جاء الحسنه فله عشر امثالها ) و من لطفه سبحانه ان السیئه لیست کذلک (و من جاء السیئه فلا یجزی الا مثلها ) و الغور فی هذا اللطف الالهی ینمی اثرا طیبا فی الروح .

ترجمه :  سالک باید به این نکته توجه کند و آن - چنانچه در قرآن آمده - اینست که کارهای نیک آثار و انوارش به هر گونه ای که باشد ده برابر می شود  ( کسی که کار نیکی انجام دهد ، ده برابرش به خودش تعلق می گیرد ) و از لطف خدای سبحان است که گناه اینچنین نیست ( کسی که گناهی انجام دهد ، کیفرش بیش از اندازه گناهش نخواهد بود ) و عمیق شدن در این لطف الهی اثری پاک در روح ایجاد می کند .

منبع : کتاب مطالب السلوکیه

پیدا شدن الهامات ربانی برای سالک

بعد العبور عن مرحله الذکر الفظی الی الذکر القلبی یجب علی السالک ان یترصد لوارداته القلبیه و ینتظر الاالهامات فی مظانها علی سبیل الانجذاب و تلقی العنایات الغیبیه من غیر جهد و عنا

ترجمه : پس از عبور از مرحله ذکر لفظی به ذکر قلبی، سالک باید مترصد واردات قلبی و منتظر الهامات ربانی از روی جذب و انجذاب در مظانش باشد و عنایات غیبی را بدون تلاش و سختی ببیند .

منبع : کتاب المطالب السلوکیه

دستورالعمل سالکان الی الله

دستورات سلوکی حضرت استاد آیت الله کمیلی  ( از اعظم شاگردان حضرت آیت الله سید هاشم حداد )   به شاگردان خود . به گفته ی ایشان سالک نباید چیزی از آنها را ترک نماید مگر اینکه ضرورتی پیش آمد کند :

1.  ابتدا توبه ی نصوح از گناهان ، غسل توبه ، نماز توبه و استغفار به ترتیب عمل روز یکشنبه اول ماه ذی القعده از کتاب مفاتیح الجنان

2.  توجه به این شعر :

     پیمان سعی مَگسل اگر کار مشکل است         رهرو اگر ملول نشود ره دراز نیست

۳ . رو به قبله بخوابد و بنشیند و مطالعه کند

۴ . همیشه با وضو باشد

۵ . همیشه خدا را در نظر بگیرد و از غفلت پرهیز نماید

۶ . همیشه زبانش گویای ذکر خدا باشد ( لااله الاالله ) یا ( یاحی یاقیوم) یا (یامن لااله الاانت) که موجب حیات دل است . البته یکی را بعنوان ذکر دائم و غالب انتخاب کند

۷ . کم خوری و کم خوابی و کم گویی را پیشه ی خود کند

۸ . سکوت را با تمرین ملکه ی خود کند

۹ . از شش یا هفت ساعت بیشتر نخوابد

۱۰ . تا گرسنه نشود نخورد و به هنگام خوردن خود را سنگین نکند بلکه با میل به غذا برخیزد

۱۱ . از آجیل و تخمه و خوردنی های متفرقه بپرهیزد چون غفلت آور است ( این مطلب بر حسب افراد متفاوت است )

۱۲ . همیشه به حالت تشهد دو زانو بنشیند ( در حد امکان )

۱۳ . همیشه متوسل به پیامبر و ائمه اطهار صلوات الله علیهم اجمعین باشد

۱۴ . دائماً امام زمان عجل الله تعالی فرجه را یاد کند و پیوسته دل خود را به آن حضرت بسپارد

۱۵ . حالت بین ترس و امید را در خود حفظ کند

۱۶ . در پیش آمدها و امورات زندگی چون و چرا نکند هرچند که لازم است با تدبیر ، حکمت و مشورت ، برنامه های عملی خود را تنظیم کرده و سهل انگاری نکند

۱۷ . از غذا و لباس و پول و مکان و متعلقات دیگر شبهه ناک دوری نماید

۱۸ . از اجتماعات و معاشرت زیاد با مردم و اهل منزل در حذر باشد مگر به مقدار لازم و همیشه خلوت را ترجیح دهد در حد مقدور و میسور

۱۹ . خود را با ریاضات و جهاد با نفس متخلق به اخلاق حمیده نماید و از نیّات رذیله و اخلاق ناپسند پاکیزه نماید

۲۰ . به هنگام دعا و ارتباط با حضرت حق ، استاد و مربی خود را در نظر بگیرد

۲۱ . همواره انگشتر عقیق و فیروزه در دست داشته باشد

۲۲ . بعضی از مستحبات مثل نافله ها ، نماز شب و غیره را در حد توان بجا آورد

۲۳ . سوره های مسبّحات ششگانه ( حدید،حشر،صف،جمعه،تغابن،اعلی ) را هر شب قبل از خواب بخواند

۲۴ . قرائت قرآن هر روز ( اقلّ آن پنجاه آیه )

۲۵ . قرائت سوره ی " یس " بعد از نماز صبح

۲۶ . سوره ی " واقعه " هر شب مخصوصاً در نافله ی عشاء ( نماز وتیره ) خوانده شود

۲۷ . خواندن و مداومت بر زیارت عاشورا ( هرروز چنانچه امکان دارد ) و دعاهای عهد ( صبح ها ) ، توسل ، کمیل ( در شب جمعه ) ، سمات ( قبل از عروب جمعه ) ، ندبه ( هر صبح جمعه ) ، جامعه ی کبیره ( در شب یا روز جمعه ) و زیارت آل یاسین ( هر صبح جمعه به همراه دعای ندبه )

۲۸ . خواندن و مداومت بر مناجات " خمس عشر " و مناجات امام علی علیه السلام و دعای حزین که بعد از نماز شب خوانده می شود و دعای " مکارم اخلاق " و برخی از ادعیه ی صحیفه ی سجادیه که با حال و وقت سالک مناسبت دارد

۲۹ . خواندن و مداومت بر دعای " اللهم عَرِّفنی نَفسَک " بعد از نمازها و دعای " یا مَن تُحَلُّ به عُقَدُ المَکاره " و دعای " اَعدَدتُ لِکَلِّ هَولٍ لا اله الا الله "

۳۰ . خوش رفتاری با پدر ، مادر ، همسر ، فرزند ، برادر ، خواهر ، همسایگان و همه ی افرادی که با آنها برخورد دارد

۳۱ . خواندن " دعای صباح " ویژه ی امام علی علیه السلام در هر صبحگاه

۳۲ . سعی کند ظاهری شاداب و پرنشاط و دلی محزون و دائم المراقبه داشته باشد

۳۳ . برای رشد حال روحی ، زاری و التجا به درگاه ایزدی را وسیله قرار دهد

۳۴ . احترام گذاشتن به ذریّه ی پیامبر و اهل بیت علیهم السلام ( سادات )

۳۵ . اعمالی را که موجب فروتنی است انجام دهد مانند سلام کردن به کوچکترها یا مرتب کردن کفشهای عزاداران و امثال آن

۳۶ . رفتن به زیارت برادران دینی که کمک راه هستند

۳۷ . در مسجد و حرم های ائمه ی اطهار علیهم السلام و امامزادگان زیاد بنشیند تا از فضای معنوی بهره کامل ببرد

۳۸ . به زیارت اهل قبور برود . شبها نرود چون کراهت دارد . در یک جایی بنشیند و در مرگ و حوادث بعد از آن ، فنای دنیا و دعای " اللهم ارزقنی التَّجافی عَن دار ِالغُرور و الانابَةَ الی دارالخُلود و الاستِعدادَ للمَوت قَبلَ حُلولِ الفَوت " تفکر کند

۳۹ . ترک اعتراض بر خدا در جمیع اتفاقات ناگوار که در مشیت الهی است

۴۰ . مداومت بر چهار عمل برای تهذیب نفس :

اول:مشارطه( پایبندی به شروط برنامه ریزی شده در تهذیب نفس )/ دوم:مراقبه( پیگیری مداوم در اجرای برنامه های تعیین شده تهذیب نفس در شبانه روز )/سوم:محاسبه ( بررسی موفقیت خود در پیشبرد برنامه های تنظیم شده روز به هنگام خواب )/ چهارم:معاقبه( تنبیه خود در کوتاهی از اجرای برنامه های تهذیب نفس به شیوه ی مناسب )

۴۱ . مجاهده با نفس اماره و تحمل جفاها و سختی های زندگی

۴۲ . تفکر در خلوتگاه و جدی گرفتن آن : تفکر در آیات انفسی و آفاقی ( نشانه های خداوند در وجود انسان و جهان طبیعت ) و تفکر در اول و آخر هر انسان ( از کجا آمدم ، در کجا هستم ، به کجا خواهم رفت ) ، در این حال چشم بر هم نهد و دل حاضر دارد

۴۳ . در مسیر باز ، کوچه و خیابان سر به زیر باشد ( در حد متعارف )

۴۴ . کتاب های زیر را خوب بخواند و درس بگیرد :

تذکرة المتقین ( شیخ محمد بهاری ) – المراقبات – اسرار الصلاة – رساله ی لقاءالله ( هرسه از میرزا جواد ملکی تبریزی ) – معراج السعادة ( ملا احمد نراقی ) – جامع السعادات ( ملا مهدی نراقی ) – منازل الآخرة ( شیخ عباس قمی ) – آثار علامه طهرانی از جمله کتاب لب اللباب و روح مجرد – کتابهای حضرت استاد از جمله مطالب السلوکیة – و نیز کتابهایی که در مورد زندگی بزرگان و عرفا نوشته شده با نظر استاد انتخاب کند – کتابهای سید بن طاووس از جمله اقبال الاعمال .

۴۵ . برای اعمال السنة با نظر استاد و مشورت با او به کتاب اقبال الاعمال ( سید بن طاوس ) و مفاتیح الجنان ( شیخ عباس قمی ) و المراقبات ( میرزا جواد ملکی تبریزی ) مراجعه کند زیرا این کتاب ها مورد توجه خاص حضرت استاد کمیلی می باشد به طوری که در جلسات ماه رجب ، شعبان و رمضان ، شاگردان با راهنمایی استاد به کتاب اقبال الاعمال مراجعه کرده و اعمال آن را انجام می دهند

۴۶ . گفتن ذکر یونسیه " لا اله الا انت سُبحانَکَ انّی کُنتُ مِنَ الظالِمین " حداقل چهارصد مرتبه ، البته در حالت سجود و در مکان و زمان مشخص . بهترین زمان برای این ذکر بعد از نماز صبح یا بین نماز ظهر و عصر و یا بین نماز مغرب و عشاء یا در نیمه و آخر شب می باشد و باید تا یک سال بر آن مداومت کند و اگر هم به ضرورتی آْن ذکر فوت شد باید در اولین فرصت ادا کند .

۴۷ . هفتاد مرتبه استغفار هر روز بعد از نماز صبح و ظهر و عصر

۴۸ . سوره ی قدر صد مرتبه در شب و عصر جمعه

۴۹ . مداومت بر دعای غریق ( یا الله یا رَحمَنُ یا رَحیم یا مُقَلِّبَ القُلوب ثَبِّت قَلبی عَلی دینِک )

۵۰ . خواندن حدیث عنوان بصری حداقل یک بار در هفته و به مضامین آن به دقت عمل کند که برای رهایی از خواسته های نفس بسیار مفید است 

 

51.  روزه تمام روزهای سال، غیر از روزه‎های حرام و مکروه، مستحب است و برای بعضی از روزها بیشتر سفارش شده است که از آن جمله است:

 

۱٫ پنجشنبه اول و پنجشنبه آخر هر ماه و چهارشنبه اولی که بعد از روز دهم ماه است. و اگر کسی اینها را به جا نیاورد، مستحب است قضا نماید و چنان چه اصلا نتواند روزه بگیرد، مستحب است برای هر روز یک مد طعام یا ۶/۱۲ نخود نقره به فقیر بدهد.

 

 

۲٫ سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.

 

 

۳٫ تمام ماه رجب و شعبان و بعضی از این دو ماه اگر چه یک روز باشد.

 

 

۴٫ روز عید نوروز، و چهارم تا نهم شوال، روز بیست و پنجم، و بیست و نهم ذی‎قعده، روز اول تا روز نهم ذی‎حجه «روز عرفه»، ولی اگر به واسطه ضعف روزه نتواند دعاهای روز عرفه را بخواند، روزه آن روز مکروه است، عید سعید غدیر « 18 ذی‎حجه » روز مباهله « 24 ذی‎حجه » روز اول و سوم و هفتم محرم، میلاد مسعود پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله « 17 ربیع ‎الاول »، پانزدهم جمادی الاولی، روز مبعث حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله « 27 رجب »، و اگر کسی روزه مستحبی بگیرد واجب نیست آن را به آخر برساند، بلکه اگر برادر مؤمنش او را به غذا دعوت کند، مستحب است دعوت او را قبول کند، و در بین روز افطار نماید.

 

( در انجام این عمل و هر عمل مستحبی باید به حفظ توانایی بدن توجه داشت )

۵۲ . خدمت به استاد و به رفیقان راه و محبین خدا

۵۳ . به نفس خود ارفاق کند ، زیرا بدن مرکبی است که در رسیدن به مقصود نیازمند رسیدگی است و بداند سیر مراحل به صورت تدریجی خواهد بود

۵۴ . خواندن چهار قل و آیت الکرسی به هنگام خواب ، تا با یاد خدا به خواب رود

۵۵ . مراقبت بر برنامه های رجب و شعبان و رمضان خصوصاً اعتکاف ایام البیض

۵۶ . توسل به اهل بیت علیهم السلام بخصوص حضرت سیدالشهدا علیه السلام ( در ماه محرم و صفر توسل به سیدالشهدا علیه السلام شدت بگیرد زیرا شرکت در مراسم عزاداری و توسل به آن حضرت در این دو ماه نقش بسیار مهم در پروازهای سلوکی دارد )

۵۷ . رویاهای صادقه و مکاشفات یا دیگر حالات و پدیده های روحی و معنوی را خدمت استاد عرضه داشتن ؛ زیرا از این حالات می شود فهمید سالک پیشرفت داشته یا نه . آیا مداومت بر دستورات داشته یا نه

۵۸ . طبق نظر استاد بعضی از کتاب های عرفانی از جمله کتاب المطالب السلوکیه چون جنبه ی کاربردی و دستوری دارد باید آن را همیشه ( خصوصاً در جلسات ) همراه داشته باشد

۵۹ . مواد گوشتی حیوانی را در خوراک خود کم نماید

۶۰ . جدول اخلاقی و سلوکی خود را نوشتن و خدمت استاد آوردن

۶۱ . میزان پایبندی خود به دستورات را به استاد گزارش دادن

۶۲ . چون استاد جلسه ی مشاوره دارد وقت بگیرد و مشکلات خود ( مخصوصاً مشکلات سلوکی را ) با استاد در میان بگذارد

۶۳ . به مسافرت های معنوی همراه استاد اهمیت دهد

۶۴ . دستورات را به خاطر رضای خدا انجام دهد نه به خاطر اثر آنها . زیرا این راه ، راه ِ توحید است و سالک باید تمام توجه اش به حضرت حق باشد

۶۵ . برخورد او در انجام دستورات مثل واجبات باشد و دستوری را ترک نکند و بر آنها مداومت داشته باشد

۶۶ . اهمیت دادن به دستورات اربعینی به طوری که شرایط اربعینی را رعایت کند تا اربعینش به هم نخورد و بعد از پایان اربعین ، برای گرفتن اربعین جدید به استاد مراجعه کند

۶۷ . شرکت مرتب در جلسات سلوکی که توسط استاد برگزار می شود و آداب خاص و عام جلسه را رعایت کند

۶۸ . برای گرفتن دستورات تفکری به استاد مراجعه کند . زیرا دستورات تفکری دارای مراحلی است که چگونگی آن و رفتن از یک مرحله به مرحله ی دیگر باید زیر نظر استاد باشد

۶۹ . رساله ی توضیح المسائل را یکبار بخواند و هر جا مساله جدیدی پیش آمد از مرجع تقلید خود استفتاء کند

۷۰ . بعضی از این دستورات به حسب افراد قابل تغییر است و نباید تسریع و تشدید کرد و باید با استاد مشورت نمود .

اثر تنهایی ، گرسنگی و سکوت برای سالک

تعوید النفس علی الخلوه والوحده یثمر الانس باﷲ جل جلاله و بعالم الغیب، و الفکر اللطیف مع الجوع و الصمت یهیی الارضیه لتحصیل المعرفه النوریه

ترجمه : عادت نفس به خلوت و تنهایی، انس به خداوند و عالم غیب را به ثمر می نشاند و تفکر لطیف و معنادار همراه با گرسنگی و سکوت زمینه را برای تحصیل معرفتی نورانی آماده می کند .

شنیدن / صوت جلسه  

منبع : کتاب المطالب السلوکیه

سختی و گشایش برای سالک

‫ان اقبل بلاء علی السالک فیجب ان لا یهرب منه بل لابد ان یرضی به الی ان یزول تدریجیا . و ان اقبل علیه رخاء و فرح فیجب ان لا یتعلق به ، لان البلاء اذا هرب منه انقلب مرا ، و الفرح اذ اغتر به انقلب بلاء علیه .

عن الصادق ع : لو یعلم المومن ما ادخر له من تحملها لمصائب لطلب ان یقرض لحمه و جسمه با المقاریض .

ترجمه : اگر بلایی به سالک رو کند نباید از آن فرار کند . بلکه ناگزیر باید به آن راضی باشد تا به تدریج از او برطرف شود . و اگر گشایش و شادمانی به او روی کند ، نباید به آن دل ببندد ، چرا که بلا هنگامی که سالک از آن فرار کند به تلخی مبدل می شود و سرور هنگامی که سالک به آن مغرور شود ، به بلایی علیه سالک تبدیل می گردد .

امام صادق می فرماید : اگر مومن می دانست که از تحمل مصائب چه چیزی برای او ذخیره شده است ، حتما می خواست که گوش و جسم او را با قیچی ها تکه تکه کنند

منبع: کتاب المطالب السلوکیه

اندیشیدن در امور کلی عالم

التفکر فی کلیات عالم الطبیعیه یشغل السالک عن الاشتغال با الجزئیات ، فلو استعمل فکره دائما فی امور کونیه و کلیه مثل التفکر فی خلقه الارض و السماء ، و حقیقه النفس و ما شاکل ، و صار هذا النوع من التفکر دابه و دینه عندئذ لا یتوجه ابدا الطلبات نفسه المحدوده ، ویکون بهذا الاسلوب قد قطع ماده الشهوات و الملذات المغریه

ترجمه : تفکر در کلیات دنیای طبیعت سالک را از مشغول شدن به جزئیات باز می دارد . پس اگر سالک دائما در امور هستی و کلی مثل اندیشیدن در آفرینش آسمان و زمین و حقیقت نفس و مشابه آن از مسائل کلی طبیعت از فکرش کار بکشد و این روش تفکر را داب و عادت خود قرار دهد ، اینجاست که دیگر به خواسته های محدود نفس خود توجه نمی کند . در این صورت و با این روش ماده شهوت ها و لذت های فریبنده را به کلی قطع کرده است .

صوت شرح مطلب - استاد کمیلی        شنیدن/ دانلود 

منبع : کتاب مطالب السلوکیه