ان اقبل بلاء علی السالک فیجب ان لا یهرب منه بل لابد ان یرضی به الی ان یزول تدریجیا . و ان اقبل علیه رخاء و فرح فیجب ان لا یتعلق به ، لان البلاء اذا هرب منه انقلب مرا ، و الفرح اذ اغتر به انقلب بلاء علیه .
عن الصادق ع : لو یعلم المومن ما ادخر له من تحملها لمصائب لطلب ان یقرض لحمه و جسمه با المقاریض .
ترجمه : اگر بلایی به سالک رو کند نباید از آن فرار کند . بلکه ناگزیر باید به آن راضی باشد تا به تدریج از او برطرف شود . و اگر گشایش و شادمانی به او روی کند ، نباید به آن دل ببندد ، چرا که بلا هنگامی که سالک از آن فرار کند به تلخی مبدل می شود و سرور هنگامی که سالک به آن مغرور شود ، به بلایی علیه سالک تبدیل می گردد .
امام صادق می فرماید : اگر مومن می دانست که از تحمل مصائب چه چیزی برای او ذخیره شده است ، حتما می خواست که گوش و جسم او را با قیچی ها تکه تکه کنند
منبع: کتاب المطالب السلوکیه