امام صادق(ع) فرمود: هر کس بگوید: ( لا اله الا الله ) وارد ملکوت آسمان نمى‏شود مگر قولش را با عمل صالح تتمیم کند. عمل متمم و مکمل قول است. وارد ملکوت و باطن عالم نمى‏شود کسى که عمل با قولش ناقص باشد. ملکوت یعنى باطن ( فسبحان الذى بیده ملکوت کل شئى ) منزه است خدائى که به دستش ملکوت هر چیزى است. ملک یعنى ظاهر (تبارک الذى بیده الملک) خجسته باد آن که به دستش پادشاهى است. خداوند ملکوت را با سبحان و ملک را با تبارک آورده است. در سوره اعراف آیه 185 مى‏فرماید: ( اولم ینظروا فى ملکوت السموات والارض : چرا به ملکوت آسمانها و زمین نمى‏نگرید . ) این جا لسان تشویق است که چرا سرى به باطن عالم نمى‏زنید و نگاه نمى‏کنید ؛ در واقع دعوت می‏کند.