کسانی که با دیالکتیک قرآنی و وحدت عرفانی عالم مخالفت می کنند ، در واقع دارند کفرشان را برملا می سازند . دیالکتیک قرآنی همان اختلاف بین موجودات عالم و تقابل اختلافی آنها در یک نقطه است که آن نقطه مقام فنای موجودات می باشد .

ابلیس نیز از سجده بر همین خلافت انسان بر روی زمین و همین حقیقت دیالکتیکی ممانعت کرد . دیالکتیکی که در ذات عالم نهفته است و اگر موجود نباشد ، عالمی نخواهد بود . لذا از مقام قرب خداوند مهجور گشت و محجوب آن منزل والا مقام گردید و مغبوض خاص و عام شد .

پس کسانی که مخالف این دیالکتیک و حقیقت تقابلی عالم شوند ولو از روی سهو ، در مقام ابلیس اند و هیچ وقت به بارگاه ربوبی حضرت ذو الجلال و الجمال راه نیابند . پس اولین شرط ورود تصدیق آن حقیقت است !